Grootmoeder en de struisvogel

Een oud Venda-volksverhaal

Er was eens een grootmoeder die voor haar twee kleinzoons zorgde terwijl hun moeder naar Johannesburg was om werk te zoeken. Het was een periode van honger. Grootmoeder deed haar best om eten te vinden voor haar kleinzoons, maar elke avond moesten ze zonder eten gaan slapen.

Op een morgen besloot de grootmoeder dat ze wilde spinazie zou gaan zoeken in de bergen ver weg. Ze riep de jongens en zei:” Blijf hier bij de hut, speel in de buurt en pas goed op jullie zelf. Voor het donker wordt ben ik weer terug.”

Grootmoeder nam een sikkel mee en een tas en zocht de hele dag naar iets om te eten. Toen de zon hoog aan de hemel stond zocht ze een schaduwplekje om uit te rusten.

Even later zag grootmoeder iets bewegen. Het was een struisvogel. De struisvogel keek voorzichtig rond en kroop onder een struik. Grootmoeder wachtte en wachtte. Uiteindelijk verscheen de struisvogel weg en liep weg. Voorzichtig kroop grootmoeder naar de struik en daar zag ze een nest met struisvogeleieren. Snel pakte ze er één, stopte die in haar tas en rende zo hard als ze kon terug naar huis.

Die avond hadden ze een feestmaal van gebakken struisvogelei en spinazie.

Interpretatie

Terwijl grootvaders autoriteit vertegenwoordigen, zijn grootmoeders degenen die voor voedsel zorgen. De interpretatie suggereert ook de onredelijke verwachting van mannen dat vrouwen voor eten moeten zorgen onafhankelijk van slechte omstandigheden om voedsel te verbouwen en slechte materiële omstandigheden. En wat nog meer zij, moeders die zijn verlaten door hun echtgenoten vinden soms werk in de stad en moeten dan hun kinderen bij grootmoeder achterlaten. Vaak dragen de vrouwen de volledige levenslast.

Traditioneel gezien zijn de vrouwen en kinderen machteloos, en zij vinden verlichting van hun frustraties in het delen van hun gemeenschappelijke problemen door het vertellen van deze verhalen.