Een vrouw en haar vogel

Er was eens een oude Venda-man die met zijn vrouw in de buurt van de Limpopo-rivier woonde. Elke morgen ging de vrouw met haar waterpot naar de rivier om water te halen. Ze werd langzamerhand erg oud en het was moeilijk voor haar om weer omhoog te klimmen want de oever was stijl en ze moest zorgen dat het water in de pot bleef die ze tot de rand had gevuld.

“Geef me toch toestemming om een tweede vrouw te trouwen”, zei haar man. “Ik zal een sterke jonge vrouw kiezen. Ze kan je helpen met hout hakken, op het land werken en elke ochtend kan ze naar de rivier gaan om water te halen.”

De vrouw gaf toestemming. Het duurde echter lang voor de man een jonge vrouw had gevonden die met hem wilde trouwen en op zo’n afgelegen plek wilde wonen onder grote wilde vijgenbomen aan de oever van de Limpopo-rivier, waar je de hele nacht olifanten kon horen trompetteren.

De jonge vrouw bracht haar eigen aardewerken pot mee, die ze bewaarde achter de deur van haar slaaphut. Al snel begonnen de problemen tussen de eerste en de tweede vrouw.

“Waarom blijf je zo lang bij de rivier als ik je stuur om water te gaan halen?”

De jonge vrouw glimlachte alleen maar en liep weg.

Uiteindelijk gingen de eerste vrouw en de man naar de waarzegger om zijn hulp te vragen. Ze namen een kip mee om hem te betalen, maar de waarzegger zei: “Dit is een moeilijk geval, breng een geit voor me mee”.

De man nam een geit mee toen ze weer naar de waarzegger gingen.

“Dit is wat je moet doen”, zei de waarzegger tegen de man, “sta heel vroeg op en ga naar de rivier en verstop jezelf tussen de struiken waar de vrouw haar pot vult. Let goed op en kijk wat er gebeurt bij de rivier”.

De oude man deed precies wat hem gezegd was en toen de jonge vrouw haar waterpot op de grond zetten, zag de man tot zijn grote verbazing dat ze het deksel eraf deed en dat er een wonderschone vogel uit vloog, de mooiste vogel die hij ooit had gezien. De vogel ging op een tak zitten en begon te zingen. De jonge vrouw ging zetten en kon haar ogen niet afhouden van de prachtige zingende vogel. De tijd verstreek en plotseling realiseerde ze zich dat het al laat was. Ze sprong op, vulde de waterpot en verstopte de vogel onder haar rokken.

Thuisgekomen leegde ze haar waterpot in de grote waterpot en achter de deur van haar slaaphut deed ze de vogel terug in de aardewerken pot.

De man ging terug naar de waarzegger en vertelde hem wat hij had gezien.

“Voor dit advies heb ik twee geiten nodig”. De man bracht de geiten.

“Dit is wat je moet doen: de vogel doodmaken.”

Die avond vertelde de man alles aan zijn eerste vrouw, maar omdat ze een beetje doof was moest hij zo hard praten dat de jonge vrouw en de vogel alles konden horen.

De volgende ochtend toen de man en zijn eerste vrouw wakker werden troffen ze de jonge vrouw aan met al haar spullen ingepakt en klaar om te vertrekken. De prachtige vogel zat op het deksel van haar aardewerken pot.

“Ik kan hier niet meer blijven. Je bent van plan om mijn prachtige vogel te doden. Deze vogel is voor mij als een kind.”

De jonge vrouw vertrok.

Dit is het einde van het verhaal.

Interpretatie

Het is niet ongewoon dat een ouder Venda-echtpaar een jong iemand nodig heeft om te helpen in het huis en op het land. De man vraagt dan toestemming aan zijn vrouw om een jonge vrouw te trouwen. De jonge vrouw in dit verhaal heeft een geliefde (overdrachtelijk voorgesteld als de vogel), die ze in haar hart bewaart (verborgen in de aardewerken pot) en ‘s ochtends ontmoet bij de rivier. Net als voor alle geliefden vliegt de tijd als ze bij elkaar zijn en worden verantwoordelijkheden vergeten. Het oude echtpaar wil dat ze haar geliefde opgeeft (de vogel doden) maar de jonge robuuste vrouw is daartoe niet bereid en vertrekt.