Mashudu Nenzhelele

Mijn naam is Mashudu. Dat betekent “zegen” in onze taal. Eni is mijn moeder. Ik ben begonnen met borduren toen ik nog op de middelbare school zat. Tegenwoordig borduur ik en verzamel ik alle afgeronde borduurwerken en controleer de kwaliteit. Een keer per maand verpak ik alle borduurwerken en neem ik vroeg in de morgen om 5 uur een busje naar Sibasa. Daar koop ik een kaartje voor de TransSate bus naar Johannesburg. We zitten allemaal onder de blauwe gomboom te wachten tot de bus komt. Om 8 uur komt de bus en pakken we allemaal onze bagage en stappen in de bus. Het is een lange reis naar Johannesburg. Om ongeveer 4 uur komen we aan bij Park Station in Johannesburg en daar staat Ina op me te wachten. We gaan dan naar Ina’s huis.

Drie of vier dagen later reis ik terug met het geld voor de betaling van alle borduursters in kleine betaalpakketjes. Ik vind het een grote vreugde om het geld aan de borduursters te geven en te zien hoe blij ze zijn als ze hun geld ontvangen. Vaak rennen ze meteen naar ons lokale winkeltje om brood te kopen of pindakaas of zeep. De eigenaar van de winkel glimlacht dan en zegt: “Daar is het malappie team”.

Ik heb één kind, Aluwani. Hij is negen jaar oud en gaat naar de plaatselijke basisschool.

Vaak vragen mensen aan ons: “Waarom wonen jullie in dit droge gebied? Verhuis toch naar de steden waar er meer mogelijkheden zijn voor werk en vermaak”. Ons leven hier is heel eenvoudig; we hebben geen elektriciteit en geen stromend water. De steden schrikken ons af.

Ina: Mashudu is heel goed in kwaliteitscontrole en weet hoeveel garen er nodig is voor een borduurwerk. Nu dat ik verhuisd ben naar de andere kant van Zuid-Afrika gebruiken we de post of een koerier. Alle borduursters hebben nu eigen bankrekeningen waarop ze betaald worden. Het overschrijven van hun verdiende geld naar de bankrekeningen is veiliger.